O książce: rok / W temacie - wszechświat S–T–I–K–S. Pavel Dugin obudził się z powodu ostrego dźwięku. Leżałam i słuchałam. Śniło Ci się coś? Spojrzałem na zegarek – dziesięć po szóstej. Poczułem zapach czegoś kwaśnego i rozbolała mnie głowa. Leżałam tak przez chwilę z zamkniętymi oczami, aż uświadomiłam sobie – To wszystko, on już nie zaśnie. Cholera! Kto nie może tam spać?! Niedziela, dzień wolny! Suki padają, tupią i warczą o poranku. Ja bym to przyłożył. A potem znowu się rozbiło. Raz, dwa razy. Dwunasty miernik został zidentyfikowany przez Pashkę. Cóż, trudno jeszcze powiedzieć, jest myśliwym. Zachłanny. - Co do cholery?! Pasza podskoczył, pobiegł do przedpokoju i wyjrzał przez okno. Na ulicy, naprzeciwko okien Paszkina, oparty o ogródek od frontu, stał jego sąsiad Sierioga, w krótkich spodenkach, T-shircie i filcowych butach. Gorączkowo przeładował pionowy karabin. A po prawej stronie jego teściowa, ciocia Vera, zdecydowanie zmierzała w jego stronę, ubrana w zakrwawioną koszulę nocną i bosa. Błysnęła myśl: Seryoga wypił wystarczająco dużo, żeby wypić wiewiórkę. Najwyraźniej Lyudka strzelił, więc teściowa wpadła w szał. - Potrzebujemy policji! — zdecydował Pasza i pobiegł do holu po telefon. Ale - rys. Telefon milczał. Pashka wybiegł na korytarz i w kieszeni marynarki znalazł firmowy telefon komórkowy. I tu jest problem – „nie ma sygnału”. - Twoja matka! Pstryknął przełącznik. Nie ma też prądu. - Do cholery, niedziela Pełna wersja. Zakończono 11.02.2018. Historia osoby, która znalazła się w świecie fantasy, z indywidualnymi elementami świata S–T–I–K–S.